ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ…
1ο θέμα: Ο τραυματισμός που του στοίχησε μια λαμπρή καριέρα!
Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, ο Μανώλης Ροκίδης ήταν ένα σπουδαίο ταλέντο, ένα από τα ανερχόμενα αστέρια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όντας επαγγελματίας παίκτης του Παναθηναϊκού, διατέλεσε μέλος και της Εθνικής ομάδας Νέων της Ελλάδας και κατόπιν στέλεχος της Εθνικής ομάδας των Ελπίδων.
Το 1976 και το 1977, τη διετία των νταμπλ του Παναθηναϊκού, με προπονητές τους Μορέιρα και Γκόρσκι, ο Ροκίδης είχε πολλές συμμετοχές με την πράσινη φανέλα. Το μέλλον του, προδιαγράφονταν λαμπρό. Όμως, στάθηκε τρομερά άτυχος…
Συγκεκριμένα, το 1977, κατά τη διάρκεια ενός καθιερωμένου φιλικού αγώνα που έδινε κάθε Τετάρτη το «τριφύλλι» με αντίπαλο τον Ηλυσιακό, ο 21χρονος -τότε- ποδοσφαιριστής υπέστη συντριπτικό κάταγμα στο αριστερό του πόδι.
Ο σοβαρός αυτός τραυματισμός του Μανώλη Ροκίδη, αποτέλεσε την… τροχοπέδη στην ποδοσφαιρική του εξέλιξη. Επέστρεψε στα γήπεδα ύστερα από ενάμιση περίπου χρόνο, ωστόσο δεν βρισκόταν πλέον στην εξαιρετική αγωνιστική κατάσταση που ήταν πριν. Γι’ αυτό και στη συνέχεια έπαιξε σε μικρομεσαίες ομάδες.
Μία άτυχη στιγμή, λοιπόν, του «κόστισε» μια πολύ μεγάλη καριέρα στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου…
2ο θέμα: Επέλεξε να μείνει κοντά στην οικογένειά του!
Το 1996 ο Μανώλης Ροκίδης υπήρξε τεχνικός του ΟΦΑΜ, στη Δ’ Εθνική, οδηγώντας την κερκυραϊκή ομάδα στην παραμονή στην Κατηγορία. Μετά από την επιτυχημένη παρουσία του στον πάγκο του σωματείου του Αγίου Ματθαίου, έγινε περιζήτητος, δεχόμενος προτάσεις από συλλόγους της Γ’ Εθνικής και συγκεκριμένα από τον ΠΑΣ Πρέβεζα, τον Θεσπρωτό Ηγουμενίτσας και τον Τηλυκράτη Λευκάδας.
Του ανοίγονταν διάπλατα η πόρτα για μια καριέρα εκτός Κερκύρας, αλλά εκείνος την έκλεισε! Κι αυτό, διότι θέλησε να μείνει στο νησί, κοντά στην γυναίκα και τα παιδιά του.
Για χάρη, λοπόν, της οικογένειας, ο Ροκίδης «θυσίασε» την προπονητική σταδιοδρομία στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Και αυτό, τον τιμάει ιδιαίτερα…
