Χθες Τρίτη (1/10) έφυγε από την ζωή ο θρυλικός και εμβληματικός Πρόεδρος του Απόλλωνα Σμύρνης, Κώστας Αλαμάνος σε ηλικία 89 ετών έπειτα από πολυήμερη νοσηλεία σε νοσοκομείο της Αθήνας.
Ο εκλιπών, ο οποίος είχε γεννηθεί στις 18 Αυγούστου του 1935, υπήρξε ο μακροβιότερος πρόεδρος του Απόλλωνα (και συνολικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο) καθώς βρέθηκε στο τιμόνι της ιστορικής ομάδας από το 1979, οπότε συστάθηκε η ΠΑΕ, ως το 2005. Ήταν ο δεύτερος, μετά τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, που πήρε το χρίσμα όταν έγινε επαγγελματικό το ποδόσφαιρο και παρέμεινε στον προεδρικό θώκο της «Ελαφράς Ταξιαρχίας» για 26 συναπτά έτη. Εκ των οποίων, με αυτόν τον ισχυρό άνδρα η αθηναϊκή ομάδα βρέθηκε για 19 χρόνια στην πρώτη κατηγορία (Α΄ Εθνική), εκ των οποίων τα 12 ήταν συνεχόμενα
Επί των ημερών του, μάλιστα, έχοντας κατά περιόδους εξαιρετικά ρόστερ και πολύ σπουδαίους προπονητές, οι Κυανόλευκοι έπαιξαν στην Ευρώπη (1995 στο Κύπελλο UEFA, τωρινό Europa League, με Ολύμπια Λουμπλιάνας), ενώ συμμετείχαν και σε τελικό Κυπέλλου Ελλάδας (1996), με την ΑΕΚ, Επίσης από το «φυτώριο» του Απόλλωνα βγήκαν σπουδαίοι παίκτες, που έκαναν σημαντική καριέρα στο ποδόσφαιρο, ενώ άλλοι πέρασαν ως δανεικοί ποδοσφαιριστές που ήθελαν χρόνο συμμετοχής, όπως πχ οι Γιώργος Καραγκούνης και Κώστας Χαλκιάς, από τον Παναθηναΐκό, Επίσης, μέσω του Απόλλωνα, αναδείχτηκαν και ταλέντα που έκτισαν μεγάλη καριέρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Θεμιστοκλή (Ντέμη) Νικολαΐδη.
Το 1998-99 διετέλεσε πρόεδρος της ΕΠΑΕ (της τότε διοργανώτριας αρχής του πρωταθλήματος) σε μια προσπάθεια γεφύρωσης του χάσματος μεταξύ Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού και Κόκκαλη – Βαρδινογιάννη. Υπήρξε πρόεδρος κοινής αποδοχής κι απ’ τις δυο πλευρές, ενδεικτικό στοιχείο της εκτίμησης που υπήρχε στο πρόσωπό του.
Ξεχώριζε για το ήθος του, την οξυδέρκεια του, τις γνώσεις του και την ανιδιοτελή αγάπη του για το ποδόσφαιρο και κυρίως για τον Απόλλωνα, αλλά και για τα «παιδιά του» όπως συνήθιζε να αποκαλεί τους παίκτες.
Με τον Κώστα Αλαμάνο με συνέδεαν στενοί συγγενικοί δεσμοί (αδελφός της μητέρας μου) και είχα την χαρά και την τιμή να δουλέψω για αρκετά χρόνια μαζί του στον Απόλλωνα, εκεί στο υπόγειο των 200 τμ επί της οδού Ανθέων, απέναντι ακριβώς από το γήπεδο και να μοιραστώ μαζί του άπειρες στιγμές ανάμεικτων συναισθημάτων (χαράς, ευτυχίας, πίκρας και στεναχώριας), ανάλογα με την πορεία της ομάδας. Αυτά τα γραφεία ήταν το δεύτερο σπίτι του, καθώς περνούσε ατελείωτες ώρες εκεί και μάλιστα αποτελούσαν και το κέντρο διοίκησης των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων (εταιρείες εσωτερικών μεταφορών)
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει
