Αποστολή και θεσμικός ρόλος της αντιπολίτευσης είναι να ελέγχει την εξουσία, να επισημαίνει τα «κακώς κείμενα» και να παρεμβαίνει διαρκώς, όποτε και όπου χρειαστεί. Στην περίπτωση της ΕΠΣ Κέρκυρας, όμως, η αντιπολίτευση είναι μια… πονεμένη ιστορία!
Το κερκυραϊκό ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο αντιμετωπίζει πληθώρα σοβαρών προβλημάτων. Προβλήματα οργανωτικά, οικονομικά και γηπεδικά. Η μειοψηφία του Δ.Σ., όμως, της οποίας φέρεται να προΐσταται ο (εργολάβος κηδειών) Γεράσιμος Κουλούρης, είναι παντελώς απούσα!
Ας αναφερθούμε στα πιο… φρέσκα κουλούρια. Αποφασίζει το προεδρείο για την διαίρεση των τοπικών Πρωταθλημάτων και του Κυπέλλου σε πολλούς Ομίλους; Σιωπή στην αντιπολίτευση!
Συνεδριάζει το Συμβούλιο της Ένωσης για να συζητήσει σημαντικά και κρίσιμα θέματα; Η αντιπολίτευση συνήθως λείπει, πού και πού πηγαίνει μόνο ο Νίκος Χρυσικόπουλος.
Συναντιούνται η Υγειονομική Επιτροπή και η Επιτροπή Στατικής & Γηπέδων με εκπροσώπους των σωματείων και με φορείς του νησιού; Εξαφανισμένη η αντιπολίτευση!
Αποσύρονται αξιόλογοι διαιτητές από την ενεργό δράση; Κουβέντα η αντιπολίτευση!
Παραμένουν σε άθλια κατάσταση οι περισσότερες ποδοσφαιρικές εγκαταστάσεις και ορισμένες εξ αυτών βάζουν «λουκέτο»; Τσιμουδιά η αντιπολίτευση!
Διαλύονται ομάδες και αποσύρονται από τις τοπικές διοργανώσεις; Τουμπεκί ψιλοκομμένο η αντιπολίτευση!
Γίνονται επεισόδια στα γήπεδα, με παλαβιάρηδες «φιλάθλους» να σπάνε καρέκλες και να απειλούν διαιτητές με πέτρες; Μόκο επί της ουσίας η αντιπολίτευση!
Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετέχει στο Δ.Σ. της ΕΠΣΚ η μειοψηφία, αλλά η στάση της είναι πέρα για πέρα ανεύθυνη! Βρίσκεται σε αποσύνθεση και κοιμάται τον ύπνο του δικαίου! Αραιά και πού βγάζει καμιά ανακοινωσούλα, προφανώς για να υπενθυμίσει την ύπαρξή της. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι ανύπαρκτη και αφήνει ελεύθερο το πεδίο στην Διοίκηση Ποζίδη για να παίζει μπάλα μόνη της! Αυτή δεν είναι αντιπολίτευση, είναι… πλήρης απογοήτευση!
Αλλά για να μην είμαστε και άδικοι, κατανοούμε την αποχή του κυρίου Κουλούρη. Διότι, όπως μαθαίνουμε, οι δουλειές στο πεθαμενατζίδικό του «ανεβαίνουν», γι’ αυτό και προσέλαβε παράγοντες ομάδων ως υπαλλήλους. Πού να βρει, λοιπόν, χρόνο ο άνθρωπος για να ασχοληθεί και με τα προβλήματα του κερκυραϊκού ποδοσφαίρου;
