Με αφορμή τα 38 γκολ που μπήκαν στην Β τοπική Κατηγορία του Νοτίου Ομίλου, μας δημιουργήθηκαν κάποια ερωτηματικά που αφορούν κυρίως την ψυχολογία, αλλά και τον ψυχισμό των ρόστερ των θεωρητικά αδύνατων και αδύναμων ομάδων.
Κατ αρχάς δεν υπάρχει καθόλου ευαισθησία από πλευράς των προπονητών των «δυνατών» ομάδων να βάλουν ένα στοπ στα πέντε γκολ; έστω;; Τι φοβούνται μήπως γυρίσει το αποτέλεσμα κατά τους; Προς τι αυτή η δύναμη ισχύος σε σωματεία που έχουν κάνει τεράστια προσπάθεια να φτιάξουν ρόστερ για να κατέβουν στην διοργάνωση για να μην χαθεί η ομάδα του χωριού τους, με πολύ κόπο και με ελάχιστα έως καθόλου χρήματα;
Οι προπονητές δεν είναι μόνο για να μαθαίνουν στους αθλητές την τεχνική του ποδοσφαίρου και τι σύστημα θα παίξουν στο γήπεδο, αλλά και για να τους διδάσκουν τον σεβασμό και την ηθική απέναντι στον αντίπαλο τους, όποιος και να είναι αυτός, πόσο μάλλον σε μια ομάδα αδύναμη; Γιατί να γίνονται …σάκοι του μποξ παιδιά τα οποία και εκείνα έχουν όνειρα και φιλοδοξίες, αγαπούν το ποδόσφαιρο και θέλουν να το υπηρετήσουν και γιατί όχι να παίξουν και σε μεγαλύτερες Κατηγορίες; Δεν μπορούν άραγε να σκεφτούν ή να προβληματιστούν με αυτούς τους αθλητές οι οποίοι την επόμενη μέρα θα βρεθούν μπροστά σε δυσμενή σχόλια; Θα ακούσουν πειράγματα για την 10αρα , την 8αρα η την 7αρα που έφαγαν; Από φίλους, συμμαθητές (και όλοι μας γνωρίζουμε πόσο σκληρή κριτική ασκεί η νεολαία), η γενικά από τον περιβάλλοντα χώρο τους; Με τι ψυχολογία θα ξαναβγούν να παίξουν το επόμενο σαββατοκύριακο;
Εν κατακλείδι ένας αγώνας, ο οποίος προσφέρει θέαμα και γκολ οφείλει να γίνεται ανάμεσα σε ισάξιες ομάδες σε όλα τα επίπεδα, διότι εκεί φαίνεται η πραγματική δυναμική των ομάδων και η αγάπη για αυτό το άθλημα!! Δεν συμφωνείτε;
