Σήμερα Δευτέρα, ανήμερα των 30ών του γενεθλίων, ο Κώστας Πρωτοψάλτης γνωστοποιεί την αποχώρησή του από την ενεργό διαιτησία. Σε επιστολή του προς τα τοπικά ΜΜΕ, ο Κερκυραίος ρέφερι αναφέρει τα εξής:
«Μετά από μια 8ετία έντιμης συνεισφοράς και παρουσίας στους αγωνιστικούς χώρους του ποδοσφαίρου (επαγγελματικούς & ερασιτεχνικούς) και ύστερα από ώριμη σκέψη, αποφάσισα να αποχωρήσω από εν ενεργεία διαιτητής και πλέον να υπηρετήσω τη διαιτησία απο χώρο του μη εν ενεργεία διαιτητή.
Ίσως φανεί αξιοπερίεργο που αποφάσισα να αποχωρήσω απο εν ενεργεία διαιτητής στην ηλικία μόλις 30 ετών, αλλά στην Κέρκυρα γίναμε για ακόμα μια χρονιά “στο ίδιο έργο θεατές”.
Πέρσι ένας 32χρονος βοηθός διαιτητής βγήκε εκτός πινάκων, όταν από άλλές ΕΝΩΣΕΙΣ!!! της Ελλάδας έμπαιναν για πρώτη φορά στην Β’ Εθνική 35άρηδες βοηθοί (αναφέρομαι μόνο ηλικιακά, χωρίς να θέλω να μειώσω την ικανότητα των Κερκυραίων βοηθών που παρέμειναν).
Φέτος βγήκε ένας 30χρονος διαιτητής όταν στους πίνακες παρέμειναν 36άρηδες με όριο ηλικίας τα 37. Τουλάχιστον είμαι σίγουρος ότι τις θέσεις που έχασε η Κέρκυρα του χρόνου θα τις ξανακερδίσει με άλλους διαιτητές.
Λαμβανόμενων όλων των ως άνω γεγονότων και έχοντας τη συνείδησή μου καθαρή, χωρίς να οφείλω χάρη σε κανέναν, αποφάσισα την οικιοθελή αποχώρησή μου και την λήξη της διαιτητικής μου καριέρας.
Με την αποχώρησή μου, θα ήθελα να ευχαριστήσω, χωρίς να θέλω να ονοματίσω τον κάθε έναν χωριστά, για να μην ξεχάσω κάποιον απο όσους με στήριξαν μέχρι τέλους: Το Σ.Δ.Π. Κέρκυρας που με ονόμασε διαιτητή και με δίδαξε αφενός τους κανονισμούς, αφετέρου το διαιτητικό ήθος, καθώς και τους τέσσερις Κερκυραίους βοηθούς που ήμασταν μαζί τα τελευταία δύο χρόνια στα γήπεδα της Β’ Εθνικής και ζήσαμε τόσες εμπειρίες μαζί: Τους ΠΡΟΒΑΤΑ Β. και ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΤΗ Π. πρόπερσι, καθώς και τους ΑΡΜΕΝΙΑΚΟ Γ. και ΛΕΖΟ Θ. πέρσι. Τα ποδοσφαιρικά σωματεία της Κέρκυρας που με ανέδειξαν δύο χρόνια καλύτερο διαιτητή, καθώς και τους ποδοσφαιριστές που παρ’ όλες τις διαφωνίες για διαιτητικές μου αποφάσεις, όπως προέκυψε στο τέλος με σεβάστηκαν υποδειγματικά και δέχτηκαν ακόμα και τα οποία λάθη μου, που ήταν ανθρώπινα.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να δώσω μια συμβουλή στους νέους διαιτητές που έχουν όρεξη και αγαπάνε τη διαιτησία: να προσπαθήσουν για το καλύτερο, να αγωνίζονται έντιμα, μην απογοητεύονται με το πρώτο εμπόδιο που θα βρουν μπροστά τους, διότι η διαιτησία δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα και να προσέχουν πάρα πολύ οι νεώτεροι, διότι ό,τι γυαλίζει στον ήλιο από μακριά νομίζεις πως είναι χρυσός, αλλά μάταια, γιατί όταν το πλησιάζεις βλέπεις ότι είναι κονσερβοκούτι».
Με τιμή
ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣΚέρκυρα, 13/09/2010
