Την άποψη ότι στον ασημένιο Ολυμπιονίκη του Ρίο, Σπύρο Γιαννιώτη, θα πρέπει να αποδοθούν οι τιμές που του αξίζουν, εκφράζει ο Γιώργος Καλούδης, επικεφαλής του συνδυασμού «Επτανησιακή Αναγέννηση» στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων.
Το κείμενο του Κερκτραίου πολιτικού έχει ως εξής:
«Στον μεγάλο αθλητή, Κερκυραίο, Σπύρο Γιαννιώτη που ξεκίνησε από τον ΝΑΟΚ και έκλεισε με ένα ασημένιο μετάλλιο ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ μία μεγάλη και ένδοξη πορεία στον παγκόσμιο αθλητισμό, αξίζουν θερμά συγχαρητήρια.
Στην ουσία ήταν πρώτος.
Θερμά συγχαρητήρια αξίζουν και στους γονείς του οι οποίοι σε κρίσιμες φάσεις τον στήριξαν (και) οικονομικά.
Είναι σίγουρα ένας υπεραθλητής που επέδειξε ταυτόχρονα και εξαιρετικά ψυχικά χαρίσματα: τρομακτική εργατικότητα,σεμνότητα, στωικότητα, μεθοδικότητα, επιμονή και δύναμη, που θεμελιωμένα πάνω στο γνήσιο ταλέντο τον οδήγησαν να κλείσει στα 36 του (μία πολύ δύσκολη ηλικία) με έναν Ολυμπιακό Θρίαμβο. Είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για τη νεολαία. Να θέτεις υψηλούς στόχους και να μην εγκαταλείπεις ποτέ τη προσπάθεια.
Το 2011, έγκαιρα, μετά από πρόταση δική μας (της Επτανησιακής Αναγέννησης) το Περιφερειακό Συμβούλιο Ιονίων Νήσων είχε αποφασίσει να τιμήσει με ειδική πλακέτα και έπαινο:
1)Τον κολυμβητή μεγάλων αποστάσεων Σπύρο Γιαννιώτη για τις μεγάλες, συνεχείς, για 10 χρόνια, διακρίσεις του σε Παγκόσμιους και Ολυμπιακούς αγώνες, στους οποίους δόξασε τη Κέρκυρα και τα Επτάνησα και
2) Τον Ναυτικό Όμιλο Αργοστολίου, για τις διακρίσεις του.
Οι αθλητές χρειάζονται αυτές τις τιμητικές απονομές διότι τους δίνουν δύναμη, ψυχική και ηθική, να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο Ολυμπιονίκης δήλωσε μετά τον θρίαμβό του, από το Ρίο ντε Τζανέιρο.
Κάναμε 2 επερωτήσεις και πιέσαμε με τη ρητορική μας πολλές φορές για να εφαρμοσθεί η απόφαση αυτή. Η απόφαση αυτή ουδέποτε εφαρμόσθηκε:
Η τελετή ουδέποτε έγινε. Ο έπαινος και η πλακέττα ουδέποτε απενεμήθησαν στον Σπύρο Γιαννιώτη. Ούτε από τη κυβέρνηση Σπύρου Σπύρου-ΝΔ. ούτε επί 2 χρόνια από τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – Γαλιατσάτου.
Μέσα σε 16 χρόνια 2 Ολυμπιονίκες (Μαρία Γεωργάτου και Σπύρος Γιαννιώτης) είναι ένα μεγάλο επίτευγμα, ένα μεγάλο καύχημα για το ΝΗΣΙ των ΑΝΙΚΗΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΦΑΙΑΚΩΝ. Όπως προκύπτει και από την ιστορία των Αρχαίων Κερκυραίων Ολυμπιονικών (συγγραφέας Σπύρος Παυλογιάννης) παρά τις συνεχείς ολυμπιακές επιτυχίες του Φίλωνα, τέτοια πυκνότητα εμφάνισης Ολυμπιονικών είναι (ήταν) σπάνιο φαινόμενο.
Το 2000 η αιώνια ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, μέσω του Δήμου Κερκυραίων, τίμησε, ως της άξιζε, τη Μαρία Γεωργάτου. Εντοιχίσαμε μέχρι και μαρμάρινη επιγραφή στο Ναυσιθόειο Γυμναστήριο των Λυκείων.
Στους αρχαίους κλασικούς χρόνους οι Κερκυραίοι, με τη πόλη κράτος τους, θα ονόμαζαν ημίθεο, γιό του Δία και της Ναυσικάς , Τον Σπύρο Γιαννιώτη. Αυτά στη πολιτισμένη αρχαία Ελλάδα των κρατών.
Η Κέρκυρα οφείλει να τιμήσει τον ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗ ΣΠΥΡΟ ΓΙΑΝΝΙΩΤΗ με τις τιμές που αξίζουν στο γνήσιο και σεμνό παιδί της με το μεγάλο πάθος και το παράδειγμα της θέλησης που δεν υποτάσσεται μέχρι τη τελική νίκη. Η ιστορική πόλη 3.000 χρόνων της Κέρκυρας έπρεπε να είχε φωταγωγηθεί το ίδιο βράδυ της Ολυμπιακής νίκης Γιαννιώτη. Και το λιγότερο που μπορεί και πρέπει να γίνει σήμερα και άμεσα: 1)Δημόσιες τελετές Τιμής και 2) η Ονοματοδοσία σε μία αθλητική εγκατάσταση. π.χ στο Κολυμβητήριο ή στις εγκαταστάσεις του ΝΑΟΚ (που τις επιβουλεύονται οι Γερμανοί μέσω των αθηναικών κομμάτων της ολιγαρχίας).
Το λιγότερο».
