Τέλος από ΑΟ Κέρκυρα ο Τουμέρ Μετίν!

Την απόφασή του να αποχωρήσει από τον ΑΟ Κέρκυρα και το νησί, και να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, γνωστοποίησε το πρωί της Παρασκευής (9/12) ο Τουμέρ Μετίν στους ανθρώπους της ομάδας, προκαλώντας την έκπληξή τους.

(Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ)

Οι λόγοι της… φυγής του Τούρκου χαφ δεν έχουν διευκρινιστεί. Αλλά σίγουρα έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι συχνοί τραυματισμοί του, με το σώμα του να είναι ιδιαίτερα «επιβαρημένο» από τα 37 χρόνια που «κουβαλάει». (Στις 14 Οκτωβρίου μπήκε στα 38).

Ωστόσο, η αποχώρηση του πολύπειρου μέσαου δεν παύει να είναι ξαφνική και… απότομη! Το περασμένο καλοκαίρι, ερχόμενος στους «Φαίακες» και υπογράφοντας μονοετές συμβόλαιο, είχε δώσει υποσχέσεις για μια «μεγάλη» χρονιά από την πλευρά του. Αλλά προφανώς διαπίστωσε πως δεν αντέχει άλλο και αποφάσισε να βάλει ένα τέλος και να κρεμάσει τα παπούτσια του, έπειτα από ακριβώς τέσσερεις μήνες. (Είχε συμφωνήσει με την ομάδα στις 9 Αυγούστου και στις 9 Δεκεμβρίου γνωστοποίησε πως αποχωρεί).

Σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα όπου ο Μετίν φόρεσε την κυανέρυθρη φανέλα, πρόλαβε να αγωνιστεί σε 6 ματς Πρωταθλήματος, στα οποία πέτυχε ένα γκολ και αντίκρισε τέσσερις κίτρινες κάρτες. (Συνολικός χρόνος συμμετοχής 317 λεπτά).

Ο Τουμέρ Μετίν αποτέλεσε μια από τις σπουδαιότερες μεταγραφές στην ιστορία του ΑΟ Κέρκυρα, έστω και αν ήρθε στην ομάδα σε (ποδοσφαιρικά) πολύ προχωρημένη ηλικία. Αποτέλεσε επίσης τον πρώτο Τούρκο ποδοσφαιριστή που φόρεσε την φανέλα των
«Φαιάκων», αλλά και τον σκόρερ του πρώτου γκολ της ομάδας στο φετινό Πρωτάθλημα (στο ματς με τον Παναιτωλικό, την 3η αγωνιστική).

Έτσι, πέφτουν οι… τίτλοι τέλους μιας αξιοζήλευτης καριέρας. Μιας καριέρας περίπου 20 χρόνων, με συνολικό απολογισμό 432 συμμετοχών και 89 γκολ, ενώ είχε 26 συμμετοχές και 7 γκολ με την Εθνική ομάδα ης Τουρκίας. Και σίγουρα, για τον ΑΟ Κέρκυρα αποτελεί τιμή το γεγονός ότι τερματίζει στην ομάδα την ενεργό του δράση ένας παίκτης με τόσο πλούσιο βιογραφικό.

Οι «Φαίακες», μάλιστα, προχώρησαν στην έκδοση μιας μακροσκελούς και ιδιαίτερα φορτισμένης συγκινησιακά ανακοίνωσης (είναι άλλωστε γνωστές οι πολύ στενές φιλικές σχέσεις μεταξύ Νίκου Λυράκη και Τουμέρ Μετίν), στην οποία αναφέρουν ότι απευθύνονται σε ένα φίλο, επισημαίνουν ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τον ΑΟ Κέρκυρα να κλείνει στην ομάδα την καριέρα του ένας τέτοιος παίκτης και τον ευχαριστούν για όσα πρόσφερε και όσα ενέπνευσε.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΠΑΕ:
«Η ΠΑΕ ΑΟ Κέρκυρα γνωστοποιεί, με απόλυτο αίσθημα κατανόησης, την απόφαση του Τουμέρ Μετίν, του μεγαλύτερου ποδοσφαιρικού «ονόματος», που πέρασε απ’ το νησί, να αποχωρήσει από την ενεργό δράση. Για την ομάδα η παρουσία του υπήρξε τιμή και παρακαταθήκη. Το ίδιο και η ιστορική σημείωση πως ο Μετίν κλείνει την καριέρα του με τα δικά της χρώματα. Η ΠΑΕ ΑΟ Κέρκυρα, ευχαριστεί τον Τουμέρ Μετίν για την προσφορά του στην ομάδα και του εύχεται καλή τύχη σε ό,τι αποφασίσει να κάνει από δω και πέρα. Αισθανόμενη ότι δεν χαιρετά έναν ποδοσφαιριστή. Αλλά έναν πολύ καλό της φίλο.
Λόγια σ’ έναν φίλο…
(iyi şanslar, my friend…)
Kάποτε, η Σάρα Μπερνάρ, αυτή η άγια ντίβα του γαλλικού πολιτισμού, είχε «ζωγραφίσει» την έννοια της υστεροφημίας, μέσα από μια διαχρονική κουβέντα: «Σημασία έχει πώς θα βγεις απ’ τη σκηνή». Η μυθολογία των σπουδαίων ζητούσε πάντοτε συγκεκριμένο τρόπο: αξιοπρεπής και αρυτίδωτος, μακριά από τις ύπουλες παγίδες της φθοράς.
Το κατά πόσο τα κατάφερνες, είχε ως μέτρο του την ποσότητα συγκίνησης που έβγαζε το «φεύγω» σου. Στους άλλους, τους ανθρώπους της δικής σου (ποδοσφαιρικής) κοινωνίας. Αν το προσπέρναγαν μέσα από δύο τυπικά ξεπροβοδίσματα, υπήρχε θέμα.
Αν, πάλι, «γεννούσε» εκείνη τη σιωπηλή αμηχανία και το ειλικρινές χτύπημα στην πλάτη, το πράμα είχε γίνει όπως έπρεπε. Όπως, εντέλει, ήταν άξιο και στη δική του την περίπτωση. Την περίπτωση ενός πολύ μεγάλου ποδοσφαιριστή, που η ιστορία έγραψε πως – έστω και για λίγο – φόρεσε τη φανέλα του ΑΟ Κέρκυρα. Πριν το φινάλε της καριερας του. Του Τουμέρ Μετίν.
Πρωί Παρασκευής, στον Πλάντραφο, την ώρα που ο 37χρονος Τούρκος ανακοίνωνε στο ποδοσφαιρικό τμήμα του ΑΟΚ την απόφασή του να σταματήσει το ποδόσφαιρο, η αλήθεια της Μπερνάρ, μπορούσε, να ξεκουράζεται πιο ήσυχη…
Τούτη, θα μπορούσε να είναι (άλλη) μία ανακοίνωση κλισέ, «χτισμένη» πάνω στις γνωστές «ξύλινες» εκφραστικές φόρμουλες των τύπων: «Η ΠΑΕ ΑΟ Κέρκυρα ανακοινώνει…». Και τα λοιπά και τα λοιπά. Δεν γίνεται (τουλάχιστον, μόνο αυτό). Ο Μετίν δεν υπήρξε «άλλη μια μεταγραφή». Αλλά το ισχυρότερο ποδοσφαιρικό brand name που πέρασε ποτέ από τον τόπο. Ένα παιδί που ξεκίνησε κάποτε από ένα ξερό κομμάτι γης στη Μαύρη Θάλασσα, το Ζίνγκουλντακ και είδε να του στήνουνε αγάλματα. Μικρά τοτέμ κι αφιερώματα.
Η Μπεσίκτας, η Φενέρ, ο – για τα μάτια – του «εμφύλιος διχασμός», το Champions League, η Εθνική, το Euro, οι προσκυνητές του Αλκαζάρ. Και παραδίπλα, ακροτελεύτιος σταθμός – το κομμάτι ολοκλήρωσης σε ένα σούπερ παζλ – το «καραβάκι» το ΑΟ Κέρκυρα. Τιμή. Για όσους μπορούν να το αντιληφθούν…
Για τον Μετίν, δεν ήταν εύκολη η απόφαση. Μπορεί τα δεδομένα ως προς το γνωστό θέμα της θητείας του (που δεν έκρυψε ποτέ) να άνοιγαν εδώ και λίγο διάστημα, το δρόμο της επιστροφής του στην πατρίδα, υπήρχε, όμως, στη μέση μια υπόσχεση, μια δέσμευση και ένα συμβόλαιο τιμής. Όχι στα χαρτιά. Αντρίκεια, στα λόγια.
Τραμπάλιζε η ζυγαριά, ανάμεσα σε δύο πόλους. Το «οφείλω» και το ανθρώπινο «θέλω». Ένας δύσκολος γρίφος συνείδησης, που, τελικά, ανακουφίστηκε μέσα απ’ την κατανόηση που έδειξε η ΠΑΕ. Όχι γιατί έπρεπε. «Πρέπει» στον αυστηρό επαγγελματισμό του 21ου αιώνα δεν υπάρχουν. Αλλά γιατί έτσι ήτανε το ηθικά σωστό.
Πάντα, ετούτη η ομάδα, πάνω από «εταιρεία», ήταν, είναι (και καμάρωνε γιαυτό) μία φαμίλια. Με κανόνες φτιαγμένους σε μία λογική μακριά και πέρα από «στυγνά» δικονομικά μελάνια και πολυσέλιδα συμβόλαια. Ανθρώπινη. Ψυχής. Σεβασμού και συνεννόησης, που δεν ορίζεται από «κρύες» ρήτρες και άτσαλες υπογραφές. Αλλά μονάχα από ανθρώπους. Προς ανθρώπους.
Από σήμερα, Παρασκευή, 9 Δεκεμβρίου του 2012, ο Τουμέρ Μετίν περνάει το κατώφλι της εξώπορτας. Του νησιού, του ΑΟ Κέρκυρα και μιας τεράστιας καριέρας, γεμάτη από χρυσόσκονη. Η κοινωνία της ομάδας τον ευχαριστεί για όσα έδωσε στο κλαμπ και, κυρίως, για όσα το ενέπνευσε. Και χαιρετά με ειλικρίνεια, όχι έναν ποδοσφαιριστή που τα `φερε η ζωή να περάσει και απ’ τα μέρη μας. Μα, έναν φίλο σπουδαίο και παντοτινό. Με την ευχή, σε ό,τι αποφασίσει στο εξής, να είναι γερός και καλοτάξιδος. Και κάποια μέρα -ποιος το ξέρει;- ίσως ανταμώσουμε ξανά.
Καλή σου τύχη, «Τούμι»…
Ή, όπως λέτε και στα μέρη σας, «iyi şanslar, my friend…».
Y.Γ.: Σ’ ευχαριστούμε για το χθες, το σήμερα, το αύριο…».