Συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό Sentra FM παραχώρησε ο Σπύρος Γιαννιώτης, μετά τη νίκη του στα 10 χλμ. στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σαγκάης.
Ο ι Κερκυραίος κολυμβητής κυνηγούσε το χρυσό μετάλλιο στην ανοικτή θάλασσα σε μεγάλη διοργάνωση τα δύο προηγούμενα χρόνια κι όλο κάτι συνέβαινε και δεν το κρεμούσε στο στήθος του.
Τώρα, όμως, η θάλασσα της Σαγκάης έγινε ο… τόπος λύτρωσης κι εξιλέωσης! Στην ίδια χώρα τρία χρόνια πριν μια κλωτσιά στη διάρκεια του αγώνα τον είχε βγάλει εκτός ρυθμού και του είχε στερήσει ένα Ολυμπιακό μετάλλιο στο Πεκίνο.
«Η εξιλέωση για το Πεκίνο θα έρθει του χρόνου στο Λονδίνο» δηλώνει με νόημα ο νέος παγκόσμιος πρωταθλητής στα 10 χλμ. κολύμβησης σε ανοιχτή θάλασσα.
Τα προηγούμενα ασημένια και χάλκινα μετάλλια για τον Σπύρο Γιαννιώτη σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα είχαν έρθει στη Ρώμη το 2009 και στη Μελβούρνη το 2007 στα 5 χλμ.
Όμως, το χρυσάφι ήρθε στα 10 χλμ., την απόσταση των Ολυμπιακών Αγώνων κι αυτό έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία.
«Κοίτα, την Τρίτη δεν ήθελα να μιλήσω, γιατί μετά το Πεκίνο λέω μεγάλα λόγια, αλλά πάντα κάτι συνέβαινε και το χρυσό δεν ερχόταν. Ηρθα εδώ και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν αυτό. Ανέβηκα ένα μεγάλο σκαλοπάτι, τώρα η αίσθηση είναι διαφορετική, τον Τόμας Λουρτζ (ο παγκόσμιος πρωταθλητής της Ρώμης) τον είχα κερδίσει σε αγώνα στην Πορτογαλία, αλλά τώρα είναι διαφορετικό μιλάμε για παγκόσμιο πρωτάθλημα, τώρα όλα είναι διαφορετικά, είσαι ο πρώτος και όλοι θα θέλουν να σε κερδίσουν. Τελικά, ναι, τώρα το πιστεύω ακόμα πιο πολύ, όλα συμβαίνουν, ήρθε το χρυσό μετάλλιο και η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον προπονητή μου, τον Νίκο Γέμελο, την οικογένειά μου κι αυτούς που με αγαπάνε» συμπλήρωσε ο Σπύρος Γιαννιώτης.
Για τα αθλήματα που δεν έχουν την κατάλληλη προβολή, ο Σπύρος είπε:
«Πρέπει να κοιτάξουμε και τα αθλήματα που είναι κάπως στην άκρη στην Ελλάδα. Δεν είναι Ελληνικό φαινόμενο αυτό. Κάποια αθλήματα όπως ο μαραθώνιος, ο στίβος, ο υγρός στίβος που χρειάζονται πολύ δουλειά και έρχονται αποτελέσματα, πρέπει να τα κοιτάμε κάπως καλύτερα. Αγαπάμε τα αθλήματα μας. Σήμερα όταν ανέβηκα στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου, όταν άκουσα τον Εθνικό ύμνο και είδα την Ελληνική σημαία ένιωσα ένα ρίγος. Αν και η Ελλάδα περνά δύσκολα θεωρώ πως χαροποιώ τη μερίδα του κόσμου που ασχολείται με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Αν στο ελάχιστο κάνω τον κόσμο να χαρεί, δεν ξέρετε πόσο με χαροποιεί αυτό».
Για το αν περίμενε αυτή την επιτυχία στη Σαγκάη:
«Με ρωτούσαν αρκετοί αν πηγαίνω για μετάλλιο. Ήθελα να κρατήσω χαμηλούς τόνους. Στόχος μου από την αρχή της χρονιάς ήταν να προκριθώ στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου. Επειδή όμως ήμουν σε μια καλή κατάσταση πίστευα πως μπορούσα να διακριθώ. Ο στόχος στην κούρσα ήταν να μπω στη δεκάδα και να κερδίσω έτσι την πρόκριση για το Λονδίνο. Με το που ένιωσα όμως πως είμαι καλά στα τελευταία χίλια μέτρα και είχα μια θέση πρωτοπόρου είπα πάω να διακριθώ, πάω για το καλύτερο. Σκαλί- σκαλί ήρθε η επιτυχία. Πέτυχα το στόχο μου και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό».
Για την διαφορά των αγώνων στη Ρώμη το 2009 και τώρα στη Σαγκάη, ανέφερε:
«Στη Ρώμη ήταν τα πέντε χιλιόμετρα, ενώ εδώ ήταν τα δέκα. Η διαφορά σε σχέση με δύο χρόνια πριν είναι πως τώρα είχα κάνει αρκετή προπόνηση. Είχα μια ψυχολογία που πίστευα στις δυνατότητες μου. Σήμερα είχα πεισμώσει πολύ στο τέλος. Είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Άλλες φορές έλεγα μπορώ, άλλες δεν μπορώ. Στα τελευταία πεντακόσια μέτρα έκανα ένα δυνατό σπριντ. Κατέκτησα σήμερα μια θέση σ’ ένα Ολυμπιακό αγώνισμα. Ελπίζω η κολύμβηση να κατακτήσει ό,τι μπορεί καλύτερο».
Για την απόφασή του να μεταβεί από την πισίνα στην ανοικτή θάλασσα είπε:
«Ήταν μια απόφαση που την σκεφτόμουν αρκετό καιρό. Η πισίνα λαϊκά δεν με… χώραγε. Όσο περνούσαν τα χρόνια και ερχόντουσαν νεότεροι αθλητές, οι διακρίσεις ήταν πιο δύσκολες. Είμαι αρκετά καλά προπονημένος. Έχω κάνει μεγάλο όγκο προπονήσεων, ξέρω ότι σε μια αερόβια ικανότητα όσο μεγαλώνεις γίνεσαι καλύτερος. Ξέρω πως όσο περνά ο καιρός γίνομαι καλύτερος».
Για το πώς ένιωσε στα τελευταία μέτρα της κούρσας, ο Σπύρος Γιαννιώτης τόνισε:
«Στο τέλος της κούρσας με το που πέρναγαν τα μέτρα και άρχισε να βλέπω τη σημαδούρα του τερματισμού είπα πως θα ήταν χαζό σε εισαγωγικά, στο τελευταίο φίνις να χάσω την πρωτιά. Μέτρησε πολύ η ψυχολογία στο τέλος. Οι δυνάμεις μου είχαν αρχίσει να εξαντλούνται. Στα τελευταία χίλια μέτρα «άνοιγα» και «έκλεινα» το ρυθμό μου για λόγους τακτικής. Όταν με πλησίαζαν επιτάχυνα. Η τακτική πέτυχε σήμερα στο 100%».
Για τους στόχους του στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου το 2012 είπε:
«Εύχομαι να είμαι καλά στην υγεία μου. Να μ’ έχει καλά ο θεός, να μπορώ να κάνω την προπόνηση μου και να έχω το μυαλό που έχω τώρα. Έχω ένα απωθημένο και θέλω να πραγματοποιηθεί στο Λονδίνο. Δεν θέλω να πω τι ακριβώς έχω στο μυαλό μου. Η Αγγλία είναι η γενέτειρά μου, καθώς έχω γεννηθεί στο Λίβερπουλ».
